gotować
Look at other dictionaries:
gotować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, gotowaćtuję, gotowaćtuje, gotowaćany {{/stl 8}}– ugotować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle o produktach spożywczych: doprowadzać do stanu wrzenia i utrzymywać w nim przez pewien czas dla… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… … Słownik języka polskiego
gotować się — I – ugotować się {{/stl 13}}{{stl 33}} będąc w stanie wrzenia, nabierać pożądanych własności; o gorących posiłkach: być przygotowanym :{{/stl 33}}{{stl 10}}Ziemniaki się gotują. Woda na herbatę już się gotuje. Obiad się gotuje. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gotować się — Gdzieś gotuje się jak w garnku zob. garnek. Żółć się w kimś gotuje zob. żółć 2 … Słownik frazeologiczny
sos — 1. kulin. Gotować, dusić coś w krótkim sosie «gotować, dusić coś w sosie z małą ilością wody»: (...) dorzucasz warzywa i całość dusisz w krótkim sosie (...). Roz bezp 1996. 2. Ktoś (jest, czuje się) nie w sosie «o kimś będącym w złym humorze,… … Słownik frazeologiczny
krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… … Słownik języka polskiego
kuchnia — ż I, DCMs. kuchniani; lm D. kuchniani (kuchniachen) 1. «pomieszczenie z piecem kuchennym lub odpowiednim urządzeniem do gotowania» Mała, ciasna kuchnia. Dwa pokoje z kuchnią. ∆ Ślepa kuchnia «kuchnia bez okna na zewnątrz» ◊ pot. Znać coś,… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
para — I ż IV, CMs. parze; lm D. par 1. «substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej» Para wodna. Para wodoru, cynku, alkoholu. Obłok, tuman, kłąb pary. Ciśnienie pary (w kotle). Para bucha, dymi, unosi się, idzie z… … Słownik języka polskiego
przykrycie — n I 1. rzecz. od przykryć. 2. lm D. przykrycieyć «to, czym się coś okrywa, zasłania, czym się ktoś przykrywa (np. kołdra, obrus, narzuta)» Przykrycie stołu. Przykrycie na łóżko. Przykrycie na studnię. Spali pod przykryciem ze skór. ∆ Gotować coś… … Słownik języka polskiego
